چندی پیش، مدیر کل ورزش و جوانان استان تهران در نوزدهمین سفر شهرستانی‌اش به شهرستان قرچک آمد تا گر‌ه‌ای از گره‌ی ایثارگران عرصه ورزش این شهرستان باز کند. آنچه واضح است سفر مدیران به مناطق مختلف کشور، از یک سو برای بررسی مشکلات و قابلیت‌های آن منطقه است و از سویی دیگر، جهت اختصاص منابعی برای حل آن مشکلات و تقویت پتانسیل‌های موجود در آن مناطق می‌باشد. اما این سفر، نه از آن جنس، بلکه بیشتر رنگ و بوی سیاسی داشت تا بررسی و حل مشکلات. در جایی که دلسوزان ورزش قرچک در انتظار نگاه کارشناسانه‌ مسئولان ورزشی استانی برای حل مشکلاتشان بودند، شاید گزاف نباشد اگر گفته باشیم که گره‌ای بر روی گره‌های دیگر افزوده شد.

مسئولین هیئت‌های ورزشی شهرستان از دخالت‌های سیاسی سیاسیون در مسائل ورزشی منطقه، از نبود امکاناتی کافی برای پیشبرد اهداف ورزشی، از انتظار ورزشکاران به جهت همراهی بیشتر شهرداری و شورا، از وجود قهرمانان به‌نام جهانی و پتانسیل‌های فراوان ورزشی در قرچک و … سخن به میان آوردند. اما آنچه بیشتر به چشم می‌آمد رفتار تند مدیر کل ورزشی استان بود که وقتی هیئت‌های ورزشی می‌گفتند از دخالت سیاسیون در ورزش خسته‌ایم، وی با موضع‌گیری شدید دخالت سیاسیون را حق آن‌ها می‌دانست؛ وقتی کمبود‌های ورزش منطقه را عنوان می‌کردند، آقای مدیرکل، توپ را در زمین رییس اداره ورزش قرچک می‌انداخت و از دادن جواب تفره می‌رفت. وقتی بانوی ورزشکار منتقدانه از طرف تمام هیئت های ورزشی شهرستان سخن می گفت، جناب مدیر کل او را در جمع ورزشکاران
بی ادب خطاب کرد!!!

در مجموع آنچه از این سفر می‌توان برشمرد، سفری همراه با ایجاد تنش و سرخوردگی در میان ورزشکاران و مربیان قرچک و حرمت‌شکنی این ایثارگران عرصه ورزش بود. نه رضایت مندی از حضور مدیرکل ورزش و مراسم بررسی مشکلات هیئت های ورزشی با وی در جایی که انتظار می‌رفت مدیر کل، سهم اعتبارات و امکانات ورزشی استانی را در سفر خود به ورزشکاران منطقه‌ی قرچک هدیه نماید و گر‌ه‌ای از مشکلات آن‌ها باز کند، متأسفانه گر‌ه‌ای هم بر انبوه آن اضافه نمود. آنچه از یک مدیر ارشد ورزشی انتظار می‌رود یک روحیه ورزشی و تقویت و تشویق همه ورزشکاران به اخلاق ورزشی است. اما وقتی یک مدیر کل ورزشی اخلاق حرفه‌ای ورزش را در رفتار خود کمرنگ می‌کند، دیگر چه انتظاری از جماعت ورزشکار و دوستدار ورزش داریم؟؟؟!!!