مدیریت های شهری که در تعریفی عام ودر اصطلاح گذشتگان همان کدخدایان هستند وتمام امور شهری را در برمی گیرند مفهومی توسعه یافته است وتلاش می کند تاباابزارهای روز آمد ومدرن تعالی شهرنشینی رارقم بزند.

تعالی ای که مدیران شهری دنبال آن هستند می بایست با نگاهی یکسان به همه افق های زندگی باشد.هنر،فرهنگ،محیط زیست، اجتماع، اقتصاد، ورزش، سیاست، تکنولوژی، ارتباطات، فناوری و…

همه وهمه می بایست در دید یک مدیر موفق شهری از یک منظر نگریسته شوند تا سربلندی وعظمت سایه ای سبز برسر سکنه واهالی آن بگستراند.

فرهنگ واقتصاد که در سال جاری در نامگذاری سال، کنارهم آمده اند اجزایی لاینفک از زندگی های امروزی هستند،آن دویی که لازم وملزوم یکدیگرند.

رسالت خطیرو وظیفه سنگین مدیران وکارگزاران شهری در احیای فرهنگ ناب زندگی وارائه الگوهای زیستی از زندگی های آسمانی وضرورت بها دادن به این امور وتناسب هریک با معیشت واقتصادخانوارها جزو رسالات سنگین مدیران شهری ویا همان کد خدایان دیروزی است.

سمت دهی اعتبارات وبودجه های فرهنگی به سمت وسوی ارتقای فرهنگی وبهبود معیشت مردم چنان می بایست در مدیریت های امروزی نهادینه شود که گویی جامعه بدون فرهنگ واقتصاد توامان رشد وپیشرفت نخواهد کرد.

باید گفت در بسیاری از مدیریت های شهری امروزین، بودجه های فرهنگی به ساخت وساز ها ومستحدثات فرهنگی از قبیل کتابخانه، فرهنگسرا و خانه فرهنک گسیل شده که خود جای خوشبختی است وشاید لازم باشد اما کافی نیست، بلکه می بایست از این فضا ها به عنوان پایگاه های فرهنگ سازی یاد شود تا اماکن وقت گذرانی نشوند والبته این مهم، شاید در وظایف مدیران شهری که همان سازندگان این ابنیه هستند نگنجد، اما در تعریف عام مدیریت شهری، مسئولان فرهنگی متصدیان بهره برداری از اماکن فرهنگی هستند ویا بهتر بگوییم خوراک دهی فرهنگی د راین فضاها به عهده ایشان است که می طلبد اندکی به خود آمده و با تجهیز دستگاه های فرهنگی کشور، فارغ از اینکه این فضا متعلق به چه کسی است و یا اینکه دیگران ساخته اند و خود بهره برداری می کنند و تزریق فکر می کنند، جایگاه قانونی خود که همان بسط و گسترش فرهنگ ناب اسلامی رامورد تاکید قرار دهند.

ادامه از صفحه یک: بنای احداث مجتمع ها و مراکز فرهنگی در سطح شهرها به ویژه کلانشهرها خود نوعی ترویج فرهنگ خواسته شده توسط مدیریت های شهری است که گواهی است برکاربردی نبودن دیگر موسسات ونهادهای فرهنگی کشور که وظیفه ایشان بسط وتوسعه فرهنگی است امابه کناری رها شده ودر بسیاری ازموارد نظاره گر فعالیت ها و رخدادهای فرهنگی شده وحتی فارغ از اینکه خود بانی اصلی و درجه یک فرهنگ هستند کار خود را به دیگران واگذار کرده و ایشان را تشویق می نمایند.

امیدواریم روزی فرارسد در پازل فرهنگ کشور نهادهای مدنی وفرهنگی جای خود را بازیافته و دیگران درح دمربع های خود، جورچین فرهنگی کشور را کامل سازد.