قانون اساسی، قانونی است که اصول و مقررات نظام  حکومتی، چگونگی حکومت و حدود و اختیارات آن، اساس قوای اداره کننده کشور و حقوق و وظایف افراد را معین می سازد. قانون اساسی در حقیقت تعیین کننده نظام حاکم است، قانونی که مشخص می کند قدرت در کجا متمرکز است، روابط این قدرت حاکم با آزادی ها و حقوق افراد ملت چگونه است و ا ین قوای حاکمه اعم از قوه مجریه، مقننه و قوه قضائیه چه اقتدارات و مسئولیت هایی در برابر ملت دارند. علاوه بر این قانون اساسی مضامینی مانند پرچم ملی، سرود ملی، نشان ملی، پایتخت کشور و اصول حاکم بر سیاست های قانون اساسی عالی ترین سند حقوقی یک کشور و راهنمایی برای تنظیم قوانین دیگر است. هیچ قانون و مقررات نباید با قانون اساسی مغایرت داشته باشد.

مشخصات قانون اساسی

: این قانون دارای مشخصات ذیل می باشد

کلی بودن. قانون اساسی هر مملکت موضوعات کلی را بیان می کند و جزئیات مسائل را قانون عادی تشریح و توضیح می نماید

.دومین ویژگی قانون اساسی اینست که این قانون باید با مبانی اعتقادی یک جامعه همخوانی داشته باشد. در غیر آنصورت زمینه ی عملی پیدا نخواهد کرد. اگر قانون اساسی با مبانی اعتقادی مردم مطابقت نداشته باشد بدون شک که از اعتبار می افتد و جنبه ی عملی پیدا نمی کند. بنا بر این نیاز است که حقوقدان نسبت به مبانی اعتقادی مردم آشنائی داشته و آنرا احترام نماید. واضع قانون نیز با توجه به این مطلب، قانونی را وضع کند که در همآهنگی با اعتقاد و باورهای مردم قرار داشته باشد.

۳٫ قابلیت اجراء. این سومین ویژگی قانون اساسی می باشد. قانونی که مادر قوانین شناخته شده باید قابلیت اجراء را داشته باشد. منظور از قابلیت اجرا اینست که اولا این قانون باید در تضاد با منافع ملی قرار نداشته باشد و ثانیا اینکه باورهای مردم را نیز به چالش نکشاند. هر گاه قانون در راستای منافع ملی وضع شود بدون تردید که قابلیت اجرا را پیدا کرده و مردم آنرا تطبیق می کنند.

۴ یکی دیگر از مشخصات قانون اساسی اینست که این قانون باید مطابق اصول حقوقی باشد در غیر آن قابلیت اجرا را پیدا نمی کند.

۵٫ عدم تعارض یکی دیگر از ویژگیهای قانون اساسی می باشد. مواد قانون اساسی باید همآهنگ با هم باشند و در تضاد با یکدیگر قرار نداشته باشند. هر قانون اساسی اگر این ویژگی را نداشته باشد قابل اعتبار نخواهد بود. اگر یک ماده یی از مواد قانون اساسی ماده ی دیگر را نقض کند و در ضدیت با آن قرار داشته باشد، مردم را دچار تردید و دو دلی کرده و سبب می شود تا قابلیت اجرا را از دست دهد.

۶٫ فصل بندی منظم، از دیگر ویژگیهای قانون اساسی است. قانون اساسی مدون در هر کشوری که باشد دارای فصل بندی منظم است. قانون اساسی افغانستان نیز دارای این ویژگی بوده و دارای دوازده فصل و یکصد و شصت و دو ماده است. هر فصل مشخص در یک موضوع است. فصل اول این قانون را دولت تشکیل می دهد.

۷٫ وضوح و قاطعیت، هفتمین ویژگی قانون اساسی می باشد. هر ماده ی قانون اساسی باید واضح، روشن و بدور از هر گونه ابهام باشد. همچنان باید از کاربرد واژه های که چندین معنی را می رساند و موجب تعبیرات گونه گون می شود، اجتناب کرد تا در تفسیر و تبیین قانون اساسی کدام مشکل به وجود نیاید و هر کس مطابق میل خود آنرا تفسیر نکند.