پرخاشگری یکی از بیشترین مشکلاتی است که خانواده ها و یا مسؤلان مدارس در مورد کودکان ونوجوانان طرح می کنند. رفتارهای پرخاشگرانه واکنشی است به عدم پاسخ به یک درخواست، ارضاء نشدن یک نیاز و یا حربه ایست برای دست یافتن به هدف.

اگر کودک و نوجوان آگاه شود که برای نشان دادن واکنش خود به عوامل یادشده و یا هر عامل دیگری، انواع راه های مناسب و کارآمد وجود دارد که پیامد آنها موفقیت آمیز است، نگرش و رفتار او متفاوت خواهد بود.

تکنیکی برای کنترل پرخاشگری

والدین می‌توانند دست‌های کودک پرخاشگر را به مدت ١۵ ثانیه در دستشان گرفته و در چشمان او نگاه کنند. این رفتار باید خنثی و بدون اخم کردن والدین باشد. از طرفی نباید کلامی بین دو طرف رد و بدل شود. هر چند بی‌توجهی می‌تواند موجب خاموشی رفتار پرخاشگرانه شود، اما ممکن است کودک پس از مدتی از این شیوه برای رسیدن به خواسته‌هایش استفاده کند.

بنابراین توجه به گریه او می‌تواند دوباره رفتار نادرست گریه کردن برای رسیدن به خواسته‌ را در او به وجود آورد. توجه به رفتارهای پرخاشگرانه کودک می‌تواند موجب تثبیت آن شود، بنابراین بهترین واکنش خنثی بودن است.

تکنیک‌های مقابله با پرخاشگری کودکان:

از گفتن «نه، نکن و بس کن» اجتناب کنید.

این یکی از بهترین راه‌ها برای جلوگیری از بروز تندخویی در کودکان است. هرچند ممکن است دشوار باشد، اما وقتی صحبت از کنترل تندخویی فرزندتان می‌شود، این اساسی‌ترین قانونی است که مهارت ویژه‌ای در این حوزه به شما می‌دهد.

لازم نیست که به هرچیزی بله بگویید و جواب مثبت بدهید، اما تلاش کنید از واژه‌های منفی‌ای که ممکن است کودک با شنیدن آنها احساس شکست‌ کند و تسلیم ناتوانی‌اش بشود، اجتناب کنید.

کنترل رفتارهای پرخاشگرانه:

تأثیر تضادهای‌ درونی‌

گاهی‌ کودکان‌ بر سر دو راهی‌هایی‌ گیر می‌کنند و نمی‌دانند کدام‌ راه‌ را انتخاب‌ کنند. این‌ حالت‌ آنها را دچار تعارض، اضطراب‌ و خشم‌ می‌کند، مثلاً کودکی‌ که‌ دوست‌ دارد نزد مادرش‌ در منزل‌ بماند و از طرفی‌ می‌بیند تمام‌ کودکان‌ به‌ مدرسه‌ می‌روند، همزمان‌ تمایل‌ به‌ مدرسه ‌رفتن‌ نیز دارد، دچار دوگانگی‌ می‌شود.

به‌ کودکان‌ خود کمک‌ کنیم‌ که‌ در دو راهی‌های‌ زندگی، مدتی‌ طولانی‌ قرار نگیرند. آنها بایستی‌ به‌سرعت و با دقت‌ درست‌ترین‌ کار را انجام‌ دهند.

نویسنده : معصومه بزرگ زاده – روانشناس کودک و نوجوان