توی کشور ما هیچکس سر جای خودش نیست و تقریباً همه از فرهنگ طلبکارانه تبعیت می کنند .
به طور مثال در رانندگی قانون این است بین خطوط حرکت کنید بعد فردی که توجه ای به خطوط ندارد وبصورت مارپیچ حرکت می کند و وقتی با یک خودروی دیگر تصادف می کند بلافاصله از خودرو پیاده می شود، بدون توجه به اینکه عذر خواهی کند! شروع به داد و بیداد می کند! که چرا توجه نداری ماشین مرا خورد کردید من قصد داشتم بروم سمت راست، یا سمت چپ، داخل خطوط بودم شما به خودروی من زدید من از خط خارج شدم و… یا بطور مثال پلیس سر چهار راه ایستاده است و چراغ راهنما خراب است ، کار نمی کند از او سوال می کنید چرا چراغ خراب است آیا گزارش داده اید، پیگیری کرده اید آن را درست کنند، می گوید به من ارتباطی ندارد باید واحد فنی مهندسی بیاید آن رادرست کند ، می گویم شاید اطلاع ندارید شما نماینده آن سازمان هستید باید اطلاع بدهید، بلا فاصله می گوید به شما چه! دخالت می کنید؟بروید دنبال کارتان! می گویید من به عنوان یک شهروند سوال می کنم، می خواهم ببینم چرا ۲ هفته یا ۲ ماه است که این چراغ خراب است، و کسی توجه ندارد…
داخل یک اداره وارد می شوید تا کاری را انجام بدهید مسئول مربوطه کار را به بهانه مختلف انجام نمی دهد به معاون،به رئیس، به بالاتری می گویید، انجام نمی شود!هر یک برای خود یک توجیح دارند وهر یک توپ را به داخل زمین دیگری شوت می کنند ، پس این دستگاه های نظارتی چکار می کنند!! ساعت ها و روزها و گاهی هفته ها و ماهها می گذرد کارت انجام نمی شود ، تا می روید یک آشنا و صاحب نفوذ پیدا می کنید و او با یک تلفن موضوع را حل می کند! کارت انجام می شود بعد شما می گویید گفتید به این علت و آن علت به هیچ وجه امکان ندارد، چرا انجام شد،! می گوید چنین شد و چنان شد و اگر من فلان کار را انجام نمی دادم درست نمی شد و همان اول خودم به معاون و به رئیس پیشنهاد دادم، اما آنها قبول نکردند حالا شما چرا ناراحتید کارت درست شده برو دنبال کارت دیگر!!
در واقع می شود گفت پرسنل ادارات آموزش ندیده اند، مدیران سر جای خودشان نیستند، حاضر نیستند گوش کنند و دستور بالا تری را اجرا کنند واز تجربیات دیگران استفاده کنند، حداقل یک بار بخشنامه ها و دستورالعمل ها را بخوانند، فقط یادگرفته اند به بهانه های مختلف کار را به گردن دیگری بیندازند یا از ارباب رجوع(مردم) طلبکار باشند همه به نوعی خود را حق به جانب می دانند و توپ را به زمین دیگری میندازند.
به طور مثال دولت مصوب می کند، بانک مرکزی بیانیه می دهد از صداو سیما اعلام می کند و مصوبه دولت را تشریح می کند ، مدیر عامل فلان بانک در صداوسیما مصاحبه می کند ، تشویق می کند ، دستور سریع می دهد ، سرپرست استان یا مدیر منطقه بخشنامه می کند، کلاس توجیهی می گذارد، ولی وارد شعبه بانک بشوید و بگویید برای وام ازدواج تقاضا دارم، وام خرید کالا می خواهم، وام ضرورات نیاز دارم، وام بیماری می خواهم، وام ایجاد شغل می خواهم، پاسخ این است!! جلوی وامها بسته است، بودجه نداریم، بروید در سایت ثبت نام کنید، فعلاً دستوری به شعبه نیامده… بعد شما می گویید فلان رئیس در تلویزیون صحبت کرد، آن مدیر بخشنامه کرده، این مدیر مصاحبه کرده و گفته به همه شعب ابلاغ کردیم، همه روزنامه ها نوشتند، اخبار گفت،خودم شنیدم،خودم دیدم، پس من کجا برم؟!! بلا فاصله به جای پاسخ منطقی و قانع کننده !! می گوید بروید از همان تلویزیون بگیرید،از همان روزنامه ای که نوشته سوال کنید، من باید بگویم یا آنها!! من می گویم امکان پرداخت وام نیست !! شما اظهار می دارید فلانی گفته است، بروید وام را از همان آقایان بگیرید.
خلاصه این یک فرهنگ طلبکارانه و شانه خالی کردن از بار مسئولیت و به گردن انداختن دیگران است به یک فرهنگ درآمده، ودراین استان و آن استان ، این شهرستان و آن شهرستان هم ندارد!!
همه از یکدیگر طلبکارند، همه کار را به گردن دیگری می اندازند، و هیچکس مسئولیت قبول نمی کند، و هیچکس عذرخواهی نمی کند .
یادم است اوایل انقلاب توی همین کشور برای درمان مردم در هر شهرستان ۴ نفر دکتر (پزشک) نداشتیم که مردم را سرپایی درمان کنند، همه دکترها یا هندی بودند ، یا پاکستانی ،در کشور مشکلات مثل امروز هم نداشتیم،ولی الحمدالله امروز این همه دکتر داریم که به دنیا هم دکتر صادر می کنیم ، دکتر درمان الی ماشاا… داریم ،دکتر داروساز داریم، دکترغذا،دکتر زیبایی، دکتر ترافیک، دکتر راه سازی، دکتر سیاسی، دکتر فضای سبز، دکتر اقتصادی داریم، بطوری که اصلاً دیگر مهندس نداریم،همه مهندسین ماهم دکتر شدند (درهمین ۱۰ و ۱۱ سال دکتر شدند) ولی مشکلات کشور حل نمی شود، هیچ!! هرروز هم بیشتر می شود ، بیایید همه و همه این فرهنگ طلبکاری را درکشور کنار بگذاریم و برای رضای خدا قدری به خودمان زحمت بدهیم و تلاش کنیم کار را به گردن دیگری نیندازیم ، اگر بلد نیستیم،اطلاع نداریم،نمی دانیم، یا کنار برویم یا از مردم عذر خواهی کنیم تا مردم سرگردان نشوند،تا مشکلات کشور حل شود.(نویسنده:طاهر میرزا کریمی)